Om 19:15 verzamelden inwoners en kinderen uit Woudsend zich bij het dorpshuis voor de stille tocht naar het monument op de Ald Tjerkhof. De kinderen kregen ieder twee bloemen mee, die zij later bij het monument mochten neerleggen.
Wat een prachtige opkomst was er dit jaar. Drie veteranen liepen voorop in de stoet. Onderweg sloten vanuit stegen en zijpaden nog meer mensen aan — mensen die de hele tocht niet konden meelopen, maar toch graag bij het laatste stuk en de herdenking wilden zijn.
Bij het monument aangekomen luisterden we in stilte naar muziek op het keyboard, gespeeld door Bram Stellingwerf. Even voor acht uur klonk de Last Post, geblazen door Annewiep Bloem, gevolgd door het luiden van de klok om precies acht uur.
In stilte herdachten we allen – burgers en militairen – die zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesmissies, in Nederland en wereldwijd.
Wietze Dijkstra, voorzitter van het 4 en 5 mei comité, heette iedereen welkom. Hij vertelde over een bijzonder telefoongesprek met een onderduiker die tijdens de oorlog met zijn ouders en broers en zussen in Woudsend had ondergedoken gezeten. Deze man, inmiddels op hoge leeftijd, komt op 5 mei samen met zijn zoon naar de Vrijheidslunch om het dorp nog eens persoonlijk te bedanken voor de opvang destijds.
Namens de gemeente Súdwest-Fryslân sprak mevrouw Ilse Koopmans-Douwes ons in het Fries toe.
Er werden dit jaar vier kransen gelegd: namens de gemeente, Dorpsbelang, de veteranen, en als laatste door een aantal kinderen. De laatste twee kransen waren eerder die ochtend gemaakt, voorafgaand aan de kerkdienst.
Tot slot droeg Elke namens de basisschool een mooi gedicht voor over vrede. Wietze sloot af met een indrukwekkende quote uit het dagboek van Anne Frank:
“Het is een groot wonder dat ik niet al mijn verwachtingen heb opgegeven, want ze lijken absurd en onuitvoerbaar. Toch houd ik ze vast, ondanks alles, omdat ik nog steeds geloof in de innerlijke goedheid van de mens.”
De avond kreeg een bijzonder einde: we zagen de zon, de regen, een regenboog én een duif — als symbolische omlijsting van deze ingetogen en betekenisvolle herdenking.
📸 Bjorn Goossens & laatste foto is van Annemarie Terpstra.
